μπερ(ε)κετλής

και μπερ(ε)κετιλής, ο, θηλ. -ίδισσα

1. αυτός που έχει αφθονία αγαθών, πλούσιος

2. γενναιόδωρος, κουβαρντάς.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τουρκ. bereketli].